Herinnering aan het Rijke Roomse Leven.
Onlangs hoorde ik op een feestje een lied met onderstaande tekst. Het riep bij mij veel herinneringen op. Daarom publiceer ik het hier in de hoop dat ik bezoekers van deze site hier een plezier mee doe.
HET RIJKE ROOMSE LEVEN
(Mel: "Het Dorp")
1 Wanneer ik hier een liedje zing, duik ik in mijn herinnering, denk aan de dagen van weleer, De kerk was 'zondags vijfmaal vol, dat speelde toen een grote rol, men ging tenminste wel twee keer. Meneer pastoor was een prelaat Van ver boven de middelmaat, 'k zie 'm nog door de straten schrijden, De kapelaans, een stuk of drie, woonden toen op de pastorie, met in de huishouding twee meiden.
REFR:
Ach ja, dat rijke Roomse leven, daar denk ik nu nog dikwijls aan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
2 De scholen waren toendertijd nog aan de Heiligen gewijd, daar gingen Roomse kinderen heen. De religieuzen met gezag zwaaiden de scepter daar en ach ze waren streng in 't algemeen. En eens per maand in ganzepas gingen we met de hele klas om onze zonden te belijden, en in de biechtstoel kwam gesmeerd het rijtje uit het hoofd geleerd, ja mens , dat waren nog eens tijden!
REFR:
En naar de schoolmis elke morgen, dat kwam op je rapport te staan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
3 Je had toen feesten bij de vleet, het zondagspak hing steeds gereed, processies trokken over straat. De bruidjes in een lange rij, de zangers, de verkennerij, devotie straalde van 't gelaat. Asperges me zong ieder koor, het water stroomde uit je oor, de wierooklucht was om te snijden, het rozenhoedje duurde lang, voor donderpreken was je bang en alle beelden liet je wijden.
REFR:
De Kerk was alles in je leven, bepaalde toen al je bestaan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
4 De vastentijd was lang en zwaar, geen vlees, geen snoep of een sigaar en als je uitging kreeg je straf. Geen jubilea, geen getrouw en Goede Vrijdag diepe rouw, je viel zomaar tien kilo af. 't Veertigur'n gebed of lof, de congregaties waren dof, de Meimaand 's avonds rozenhoedje. Verloor je soms eens wat op straat dan gaf je moeder je de raad: tot St. Antonius bidden moetje.
REFR:
Zo was het rijke Roomse leven, een lach en af en toe een traan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
5 Elk clubje dat werd opgericht herinnert u zich ook wellicht, dat kreeg een geest'lijk adviseur. De missie was nog ver van hier, we spaarden zilveren papier voor al die heidenen in kleur. Emancipatie was nog raar geen vrouw mocht komen op 't altaar, het was er soms een dal van tranen, ze deden veel aan liefdewerk en droegen hoedjes in de kerk, ze waren echte onderdanen.
REFR:
Maar ach, dat strakke Roomse leven, daar denk ik niet met weemoed aan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
6 En dan op kerkelijk gezag hielden we ook onthoudingsdag, dan kreegje botersaus met vis. We kenden toen nog bankenpacht, een protestant die was verdacht, weet u nog wat een aflaat is? Als iemand aan een ziekte leed of als er een examen deed hield de familie de novenen. Och als ik alles zingen wou stond ik hier tot de morgendauw, er is toch o zoveel verdwenen.
REFR:
Het was zo schoon dat Roomse leven, zo trouw, zo klak'loos nam je 't aan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
HET RIJKE ROOMSE LEVEN
(Mel: "Het Dorp")
1 Wanneer ik hier een liedje zing, duik ik in mijn herinnering, denk aan de dagen van weleer, De kerk was 'zondags vijfmaal vol, dat speelde toen een grote rol, men ging tenminste wel twee keer. Meneer pastoor was een prelaat Van ver boven de middelmaat, 'k zie 'm nog door de straten schrijden, De kapelaans, een stuk of drie, woonden toen op de pastorie, met in de huishouding twee meiden.
REFR:
Ach ja, dat rijke Roomse leven, daar denk ik nu nog dikwijls aan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
2 De scholen waren toendertijd nog aan de Heiligen gewijd, daar gingen Roomse kinderen heen. De religieuzen met gezag zwaaiden de scepter daar en ach ze waren streng in 't algemeen. En eens per maand in ganzepas gingen we met de hele klas om onze zonden te belijden, en in de biechtstoel kwam gesmeerd het rijtje uit het hoofd geleerd, ja mens , dat waren nog eens tijden!
REFR:
En naar de schoolmis elke morgen, dat kwam op je rapport te staan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
3 Je had toen feesten bij de vleet, het zondagspak hing steeds gereed, processies trokken over straat. De bruidjes in een lange rij, de zangers, de verkennerij, devotie straalde van 't gelaat. Asperges me zong ieder koor, het water stroomde uit je oor, de wierooklucht was om te snijden, het rozenhoedje duurde lang, voor donderpreken was je bang en alle beelden liet je wijden.
REFR:
De Kerk was alles in je leven, bepaalde toen al je bestaan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
4 De vastentijd was lang en zwaar, geen vlees, geen snoep of een sigaar en als je uitging kreeg je straf. Geen jubilea, geen getrouw en Goede Vrijdag diepe rouw, je viel zomaar tien kilo af. 't Veertigur'n gebed of lof, de congregaties waren dof, de Meimaand 's avonds rozenhoedje. Verloor je soms eens wat op straat dan gaf je moeder je de raad: tot St. Antonius bidden moetje.
REFR:
Zo was het rijke Roomse leven, een lach en af en toe een traan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
5 Elk clubje dat werd opgericht herinnert u zich ook wellicht, dat kreeg een geest'lijk adviseur. De missie was nog ver van hier, we spaarden zilveren papier voor al die heidenen in kleur. Emancipatie was nog raar geen vrouw mocht komen op 't altaar, het was er soms een dal van tranen, ze deden veel aan liefdewerk en droegen hoedjes in de kerk, ze waren echte onderdanen.
REFR:
Maar ach, dat strakke Roomse leven, daar denk ik niet met weemoed aan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
6 En dan op kerkelijk gezag hielden we ook onthoudingsdag, dan kreegje botersaus met vis. We kenden toen nog bankenpacht, een protestant die was verdacht, weet u nog wat een aflaat is? Als iemand aan een ziekte leed of als er een examen deed hield de familie de novenen. Och als ik alles zingen wou stond ik hier tot de morgendauw, er is toch o zoveel verdwenen.
REFR:
Het was zo schoon dat Roomse leven, zo trouw, zo klak'loos nam je 't aan. Ik was een kind en wist niet beter dan dat 't nooit voorbij zou gaan.
posted by Herman Wals @ 9:36 p.m.
0 comments
Vandaag (9 november 2005) is onze jongste kleindochter 5 jaar geworden.
