Goed nieuws.

Vanmorgen de uitslag ontvangen van de gastroscopie. Zag er goed uit. Bij microscopisch onderzoek bleek de darmwand zich goed te herstellen dankzij het strikt volgen van het dieet. Ik hoef pas over een jaar terug te komen. Goed nieuws dus vandaag.

Het leven gaat door..

Hoewel Ria nog erg onder de indruk is van het overlijden van haar tweelingbroer, gaat het leven toch door. We pakken de draad weer op en hebben weer iets te vieren. Vera is morgen (20 januari) jarig. Het is niet te geloven, maar ze wordt 40. Waar blijft de tijd?

Gastroscopie.

Vanmorgen heb ik weer een gastroscopie met dunne darmbiopt ondergaan. Daarbij zijn stukjes darm voor nader onderzoek weggenomen. De bedoeling hiervan is te kijken of de dunne darm zich herstelt door het volgen van het glutenvrij dieet. Het is geen prettig onderzoek (met een dikke slang via de keel in de darm) maar gelukkig heb ik tot nu toe geen nadelige gevolgen. Over twee weken krijg ik de uitslag. Spannend!

Een vreemde dag.

Vandaag ben ik jarig. 67 jaar geworden. Toch is het niet zo'n feestelijke dag als anders. Immers onze gedachten gaan steeds terug naar gisteren, toen we afscheid namen van Leo. Een sobere maar indrukwekkende plechtigheid, met veel sprekers en waarbij mooie woorden gesproken werden. Grote bewondering hebben wij voor zijn beide dochters, schoonzoons en kleinkinderen. Het is dus vandaag een vreemde dag, enerzijds de vreugde om het bereiken van weer een hogere leeftijd, anderzijds nog het verdriet om het verlies van een dierbare.

Het gezin Grobben.

In deze dagen van rouw en verdriet om het overlijden van Leo, komen vele herinneringen boven. Met bewondering en respect denk ik daarbij aan de ouders van Ria die twaalf kinderen groot hebben gebracht. Een fantastische prestatie en een mooi gezin, getuige deze foto.
Voorste rij v.l.n.r. Ineke, Ria, Jos*, Moeder*, Vader*, Minie*, Truus en Annie.
Achterste rij v.l.n.r. Gerrit*, Johan*, Leo*, Henk, Willy en Frans*. *=overleden.

Leo overleden.

Leo is vanavond overleden. Wij zijn in diepe rouw en denken aan zijn kinderen en kleinkinderen.

Een slecht begin.

Gisteravond belde de oudste dochter van Ria's tweelingbroer, Leo, met het trieste bericht dat het heel slecht ging met Leo. Vandaag zijn we bij hem op bezoek geweest in het verpleeghuis in Doorn. Helaas was hij niet meer aanspreekbaar. Er leek sprake van enig oogcontact maar zelfs daar waren we niet helemaal zeker van. Heel erg triest, vooral voor Ria, om hem zo te moeten zien. Onlangs vonden we nog een oude foto van moeder Grobben met de tweeling Ria en Leo. Ria had hem deze foto gestuurd en die hing nu op het prikbord in zijn kamer. Als eerbetoon aan Leo publiceer ik hierbij deze foto.
Links is Ria en rechts Leo,