Dankjewel...

Het gaat beter.....

Er komt nu duidelijk verbetering in mijn gezondheidssituatie. Blijkbaar vinden de pilletjes nu de juiste weg in mijn lijf. De vermoeidheid wordt minder en ik word langzaam weer wat actiever. Ik wil niet te vroeg juichen maar het wordt wel tijd voor postieve berichten dacht ik zo. Nu maar hopen dat niets of niemand mijn hart weer op hol doet slaan. Hoewel.............

Moe.

Het gaat nog niet echt goed met mij. Ik ben verschrikkelijk moe en futloos. Volgens ervaringsdeskundigen moet het lichaam wennen aan de medicijnen en zal ik mij pas beter voelen als het hartritme aanzienlijk is verbeterd. Over 4 weken vindt de cardioversie pas plaats en tot zolang zal het wel een beetje kwakkelen blijven. Het is heel vervelend als de geest van alles wil, maar het lijf niet meewerkt. Maar ja ik ben waarschijnlijk weer te ongeduldig.

Schrikken....

Ja dat was even schrikken toen ik vorige week donderdag onverwacht werd opgenomen in het Ziekenhuis met een hartritmestoornis. Op advies van de huisarts zou ik een fietstest doen bij de afdeling Cardiologie. Zover kwam het echter niet want de "fietscoach" zag gelijk op het scherm dat de hartslag veel te hoog was. Dus werd ik uitgebreid onderzocht en direct opgenomen. Inmiddels ben ik weer thuis en wordt geprobeerd met (veel) medicijnen het ritme weer normaal te krijgen. Bij de hartcatheterisatie zijn gelukkig geen ernstige afwijkingen aan de kransslagader gevonden en is een operatie niet nodig. Over enkele weken volgt nog wel een cardioversie (met een electroshock probeert men dan het hartritme te beinvloeden). De eerste schrik is voorbij en nu maar hopen op herstel.